بررسی مدل ساختاری تاثیر عزت نفس، خودشئ انگاری، و طرحواره های ظاهر بر سبک انتخاب لباس

هدف از پژوهش حاضر، بررسی مدل ساختاری تاثیر عزت نفس، خودشی انگاری و طرحواره های ظاهر  بر سبک انتخاب لباس بود. روش پژوهش، کاربردی و از نوع پژوهش های پیش بین بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه های سپاهان شهر اصفهان در سال تحصیلی 99-1398 بود. از بین این افراد 192 دانشجوی دختر به طور در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های کارکردهای لباس پوشیدن (FC)، عزت نفس (SE)، طرحواره های مربوط به ظاهر (ASI)، مقیاس باورها و رفتارهای خودشی انگاری (SOBBS) و پرسشنامه اطلاعات زمینه ای پاسخ دادند. نتایج معادلات ساختاری نشان دادکه عزت نفس و طرحواره های ظاهر (خودارزیابی)، می توانند کارکردهای لباس پوشیدن را تحت تاثیر قرار دهند، به طوری که فردیت، امنیت و «مد بودن» را به صورت مثبت و استتار را به صورت منفی پیش بینی می کنند. عزت نفس بیشترین تاثیر را بر کارکرد «مد بودن» دارد، همچنین می تواند خودشی انگاری (بدن به عنوان به خود) را به صورت منفی پیش بینی کند. خودشی انگاری (بدن به عنوان به خود) نیز، می تواند به طور غیرمستقیم (با نقش واسطه ای«طرحواره خودارزیابی») همه کارکردهای لباس پوشیدن را پیش بینی کند. به طوری که فردیت، امنیت و «مد بودن» را به صورت مثبت و استتار را به صورت منفی پیش بینی می کند. خودشی انگاری (بدن به عنوان به خود) و طرحواره های ظاهر (خودارزیابی) در رابطه بین عزت نفس و کارکردهای لباس پوشیدن نقش واسطه ای دارند.