ارائه مدل علی روابط ابعاد جهت گیری اهداف پیشرفت و کمک طلبی تحصیلی: نقش درگیری تحصیلی و خودکارآمدی

هدف از پژوهش حاضر ارایه مدل علی روابط ابعاد جهت گیری اهداف پیشرفت و کمک طلبی تحصیلی با نقش واسطه ای درگیری تحصیلی و خودکارآمدی به روش تحلیل مسیر بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر شیراز بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 265 نفر بود که با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه های کمک طلبی تحصیلی(ریان وپینتریچ)، درگیری تحصیلی (لینن برینک و پینتریچ)، جهت گیری هدف (الیوت و مک گریگور) و خودکارآمدی (موریس) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار لیزرل استفاده شد. جهت بررسی برازش مدل از شاخص های برازندگی استفاده شده بود. در این پژوهش، شاخص های برازش 44/2=x2/df ، 073/0RMSEA=، 97/0CFI=،  94/0=GFI و 93/0AGFI= و 048/0 P-value = گزارش شد. با توجه به نتایج بدست آمده جهت گیری هدف تحصیلی و مولفه های آن از طریق واسطه گری ابعاد درگیری تحصیلی برکمک طلبی تاثیرگذار بوده، به طوریکه جهت گیری اجتنابی از طریق واسطه گری درگیری شناختی، درگیری عاطفی و خودکارآمدی اثر غیرمستقیم و مثبت و جهت گیری عملکردی از طریق واسطه گری درگیری عاطفی، درگیری رفتاری و خودکارآمدی دارای اثر غیرمستقیم و مثبت برکمک طلبی تحصیلی است. کلیه متغیرهای این پژوهش 37/0 از تغییرات موجود در متغیر کمک طلبی را تبیین می کنند. با توجه