نقش واسطه ای اقدام برای رشد فردی در رابطه خودافشایی با هم وابستگی در مردان مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1: الگوی تحلیل مسیر

عوامل حمایتی و روان شناختی دو عامل افزایش دهنده مشکلات در مردان مبتلا به اختلال دو دوقطبی نوع 1 می باشند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای اقدام برای رشد فردی در رابطه خودافشایی با هم وابستگی در مردان مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1: الگوی تحلیل مسیر انجام شد.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر تحلیل مسیر بود. جامعه آماری مورد مطالعه شامل تمامی مردان مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 در مراکز درمان اختلالات روانشناختی شهر ساری در سال 1398 بودند. برای برآورد حجم نمونه آماری بر اساس روش کلاین (2010) با توجه به تعداد 74 سوال در سه پرسشنامه و اختصاص ضریب 3 با بیش برآورد تعداد 250 بیمار به روش هدفمند و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خود افشایی اسنل و همکاران (1998)، پرسشنامه هم وابستگی هاگزهامر و همکاران (1998) و پرسشنامه اقدام برای رشد فردی روبیتشک (1998) بود. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از تحلیل مسیر با نرم افزار 18SPSS و 23Amos استفاده شد.

یافته ها نشان داد که همبستگی معنی داری بین متغیرهای اقدام برای رشد فردی و خودافشایی با هم وابستگی در سطح 01/0 وجود دارند. در مجموع مسیرهای مستقیم و غیر مستقیم متغیر خودافشایی و اقدام برای رشد فردی 63 درصد از متغیر هم وابستگی را پیش بین نمودند.

این پژوهش تایید کننده نثش اساسی عوامل حمایتی در درمان بیماران دو قطبی دارد که می تواند تلویحات کابردی برای درمان گران ارایه دهد.