بررسی ارتباط اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و کیفیت زندگی در بین آتش نشانان شهر بیرجند در سال 1397

آتش نشانان در معرض ریسک بالای ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) قرار دارند و کیفیت زندگی (QoL) در افراد مبتلا به PTSD به طور جدی در خطر است. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه اختلال استرس پس از سانحه و ابعاد گوناگون کیفیت زندگی در بین آتش نشانان شهر بیرجند انجام شد.

در این پژوهش تحلیلی-مقطعی، کلیه کارکنان آتش نشانی شهر بیرجند در سال 1397 به روش سرشماری انتخاب شدند (96=N)؛ وضعیت PTSD و QoL به ترتیب به وسیله نسخه فارسی پرسشنامه های Mississippi (Eshel) و WHOQOL-BREF سنجش گردید. پایایی درونی گونه های فارسی این دو مقیاس با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 92/0 و بیش از 7/0 گزارش شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 21 و آزمون های مقایسه ایT-test مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و آزمون همبستگی پیرسون صورت گرفت.

اغلب آتش نشانان (5/70 درصد) از علایم اختلال استرس پس از سانحه متوسط (7/11±2/79) رنج می برند. بر اساس مقیاس خودگزارشی، 7/53 درصد آتش نشانان کیفیت زندگی خود را خوب ارزیابی می کنند و 2/43 درصد آتش نشانان از وضعیت سلامت خود راضی هستند. تحلیل های آماری نشان داد که بین نمره PTSD و حیطه های سلامت روانی (03/0=P)، روابط اجتماعی (002/0=P) و سلامت محیط (004/0=P) ارتباط معنادار آماری معکوس وجود دارد و بین نمره PTSD و حیطه سلامت فیزیکی هیچ رابطه معنادار آماری یافت نشد (08/0=P).

یافته ها حاکی از وجود نرخ بالای PTSD در بین آتش نشانان و رابطه منفی آن با 3 حیطه کیفیت زندگی آنان می باشد؛ با این وجود اغلب آتش نشان سلامت و کیفیت زندگی خود را خوب ارزیابی کردند. پیاده سازی استراتژی های مقابله با اختلالات روانی در بین آتش نشانان باعث کاهش علایم PTSD و افزایش هرچه بیشتر کیفیت زندگی آنان خواهد شد.