مقایسه فعالیت عضلات اندام تحتانی طی سه الگوی مختلف دویدن در افراد دارای پایپرونیت با و بدون کمردرد

زمینه و هدف:

 هدف پژوهش حاضر مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضات اندام تحتانی طی سه الگوی مختلف دویدن در افراد دارای پای پرونیت با و بدون کمردرد م یباشد.

مواد و روشها: 

تحقیق حاضر از نوع مقطعی بود. 45 مرد بالغ 15 نفر دارای کف پای پرونیت، 15 نفر با پای پرونیت مبتا به کمردرد و 45 نفر با پای نرمال (داوطلب شرکت در پژوهش حاضر شدند. فعالیت الکترومایوگرافی 8 عضله اندام تحتانی  دوقلو، سولیوس، ناز کنیی طویل، درش تنیی قدامی، پهن خارجی، پهن داخلی، راست رانی، سرینی میانی طی سه الگوی دویدن ثبت گردید. از آزمون آنالیز واریانس چند متغیره جهت تحلیل آماری استفاده شد.

یافته ها: 

دامنه فعالیت الکترومایوگرافی عضله درش تنیی قدامی در مرحله پاسخ بارگیری طی شرایط دویدن با الگوی پنجه-پاشنه در گروه دارای پای پرونیت (042 / p=0) و در همچنین در گروه دارای پای پرونیت و کمردرد (039 / p=0) در مقایسه با گروه سالم کمتر بود. اثر عامل الگوی دویدن بر فعالیت عضات پهن داخلی و راست رانی در سه گروه طی مرحل پاسخ بارگیری اختاف معن یداری را نشان داد.05 / p<0

نتیجه گیری:

 پرونیشن پا با تغییرات ساختاری که در مفصل مچ پا و پا ایجاد می کند فعالیت عضات اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار م یدهد. میزان این تغییرات در افراد با پای پرونیت با کمردرد در مقایسه با افراد با پای پرونیت بدون کمردرد بیشتر است.