ارتباط بین کیفیت خواب و خودمدیریتی در مبتلایان به دیابت نوع دو

اختلالات خواب در بیماران دیابتی نوع دو به علت ایجاد مقاومت به انسولین عامل خطری برای تشدید بیماری به شمار می رود. از این رو بررسی عوامل موثر در بهبود خواب بیماران دیابتی یک ضرورت برای مراقبان سلامت است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین کیفیت خواب و خودمدیریتی در بیماران مبتلابه دیابت نوع دو انجام گرفته است.

مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی است. تعداد 170 نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال 98-1397 به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد کیفیت خواب Kathy Culpepper Richards و ابزار خودمدیریتی دیابت (DSMQ) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آمار توصیفی/ تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد میانگین نمره کیفیت خواب مبتلایان به دیابت نوع 2، 90/25±89/49 (دامنه بین 100-0) و میانگین نمره خودمدیریتی 80/6±82/31 (دامنه بین 48-0) بود. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد ارتباط معنادار بین کیفیت خواب با خودمدیریتی وجود دارد (05/0<p). همچنین مدل رگرسیون خطی گام به گام نشان داد حیطه های بهداشتی و فعالیت فیزیکی خودمدیریتی و متغیرهای وضعیت تاهل و وزن بیماران تاثیر معناداری بر کیفیت خواب آن ها داشته است (05/0<p).

نتایج مطالعه نشان داد افزایش میزان خودمراقبتی بیماران، استفاده از سیستم های بهداشتی و مراقبتی، افزایش میزان فعالیت روزانه و داشتن وزن پایین می تواند به عنوان یک پیش گویی کننده در بهبود کیفیت خواب بیماران باشد. بنابراین فراهم سازی برنامه های زیرساختی نظیر آموزش مداوم و ارایه برنامه های مراقبتی متناسب با بیماران دیابتی جهت بهبود فعالیت های خودمدیریتی، افزایش فعالیت فیزیکی روزانه، افزایش استفاده از سیستم های بهداشتی، کنترل وزن ایده آل، می تواند در بهبود کیفیت خواب این گروه از بیماران که سهم قابل توجهی از بیماری های مزمن جوامع را به خود اختصاص می دهند، موثر باشد.