تحولات سیاست جنایی تقنینی جمهوری اسلامی ایران در پیشگیری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان

آزار و خشونت علیه اطفال، از جمله مسایلی است که سابقه ای به طول عمر بشریت دارد و در ادوار مختلف تاریخ به طرق متفاوت کودکان را هدف قرار داده است و متاسفانه امروزه نیز به عنوان پدیده ای رو به رشد در جوامع به ظاهر متمدن از آن یاد می شود. آسیب پذیری به دلیل ضعف جسمی، پایین بودن سن، متزلزل بودن موقعیت اجتماعی از جمله مواردی است که همواره این گروه را در معرض خطر بزه دیدگی قرار می دهد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاریخی قوانین و سیاست جنایی تقنینی جمهوری اسلامی ایران در پیشگیری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان و تلاش در جهت حمایت از کودکان کار، بی سرپرست و بدسرپرست در جامعه است.

مواد و روش ها:

 این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی با استفاده از داده های کتابخانه ای به بررسی تاریخی قوانین پیشگیری از خشونت علیه کودکان پرداخته است.

یافته ها:

 یافته های پژوهش نشانگر آن است که در طول دهه های گذشته قوانین مختلفی در ایران به منظور حمایت از کودکان و پیشگیری از بزه دیدگی آن ها مصوب شده اند که هر ساله نواقص را دارا بوده اند.

نتیجه گیری: 

نتایج تحقیق بیان می دارد که با گذشت زمان و بروز موقعیت های اجتماعی و فرهنگی جدید قوانین جنایی و تقنینی در جهت پیشگیری بهتر از بزه دیدگی کودکان کار، آسیب پذیر، بی سرپرست و بدسرپرست وضع گردیده اند که شامل بهره گیری از مددکاران، تغییرات ساختاری در قوانین و رویکرد پلیس ویژه اطفال می باشد.