نقش میانجی خودکارآمدی و تاب آوری در رابطه با هوش معنوی و خودمهارگری

هدف این پژوهش، بررسی نقش واسطه‌ای خودکارآمدی و تاب‌آوری در رابطه با هوش معنوی و خودمهارگری بود. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان شهر قم بود. بدین‌منظور، 174 نفر از دانشجویان (70 پسر و 104 دختر)، به روش خوشه‌ای تصادفی یک مرحله‌ای انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های خودمهارگری، هوش معنوی، خودکارآمدی، و تاب‌آوری را تکمیل کردند. در تحلیل داده‌ها، از روش‌های همبستگی،‌ و تحلیل مسیر بر اساس مدل بارون‌ و کنی استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که خودمهارگری، با هوش معنوی (599/0)، خودکارآمدی (643/0) و تاب‌آوری (528/0) رابطه معنادار (001/0P<) دارد و خودکارآمدی و تاب‌آوری، هریک به‌تنهایی رابطه هوش معنوی و خودمهارگری را واسطه‌گری جزیی می‌کنند. هنگامی که تاب‌آوری و خودکارآمدی، به‌طور همزمان در مدل تحلیل مسیر وارد ‌شدند، تنها خودکارآمدی رابطه هوش معنوی و خودمهارگری را واسطه‌گری جزیی نمود.