ارزیابی اکوکاردیوگرافی داپلر طیفی پس از آرام بخشی با تزریق داخل وریدی مدتومیدین و زایلازین هیدروکلراید بر خروجی قلب و فواصل زمانی سیستولیک در بچه شترهای تک کوهانه (کملوس درومداریوس)

پیشینه: 

اکوکاردیوگرافی داپلر طیفی (PW)، یک ابزار راحت و غیر تهاجمی برای اندازه گیری تغییرات برون ده قلبی (CO) بعد از تجویز داروهای آرام بخش می باشد، اما در مورد شترسانان این یک روش معمول نیست.

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تغییرات جریان خون خروجی از بطن چپ و راست LVOT) و (RVOT، CO و فواصل زمانی سیستولیک پس از تزریق داخل وریدی (IV) مدتومیدین (M) و زایلازین (X) با استفاده از اکوکاردیوگرافی داپلر طیفی می باشد.

بیست نفر شتر نر تک کوهانه، نابالغ و به ظاهر سالم به چهار گروه (پنج حیوان در هر گروه) تقسیم شدند. مدتومیدین و زایلازین در دو دوز مختلف به ترتیب 10 و 20 میکروگرم/کیلوگرم و 2/0 و 4/0میلی گرم/کیلوگرم در داخل ورید وداج سمت چپ تزریق شدند. تاثیرات روی پارامترهای اکوکاردیوگرافی در چهار زمان قبل از تزریق، 3، 60 و 120 دقیقه بعد از تزریق بررسی شدند.

یکپارچگی سرعت بر حسب زمان (VTI)، حداکثر/میانگین سرعت جریان Vmax) و (Vmean و حداکثر/میانگین فشار مقاومتی PGmax) و (PGmean در دریچه های آیورت و ششی کاهش یافت. زمان تخلیه بطن چپ (LVET) و LVET + مدت زمان قبل از تخلیه (PEP) کاهش یافت و PEP و PEP/LVET در همه گروه ها به جز گروه زایلازین با دوز کم، در 3 دقیقه پس از تجویز دارو افزایش یافت (P<0.05). کمترین مقدار VTI، سرعت (V)، PG و CO پس از 60 دقیقه در گروه زایلازین با دوز کم مشاهده شد (P<0.05).

نتیجه گیری:

 ارتباطی بین شدت و مدت زمان تغییرات در پارامترهای قلبی با نوع و دوز داروی تزریق شده وجود دارد. ما نتیجه گرفتیم که زایلازین و مدتومیدین باعث کاهش جریان خروجی بطن چپ و برون ده قلبی به صورت گذرا در شترهای سالم می شوند.