تمرین تناوبی شدید بیان ژن BDNF هیپوکامپ را افزایش و مقدار سرمی α-TNF را در موشهای صحرایی دیابتی کاهش میدهد

افراد دیابتی دچار اختالالت زیادی از جمله آسیب نورونی در هیپوکامپ میشوند و BDNF یک عامل موثر در این زمینه است. این عامل در هیپوکامپ بیشترین تاثیر را میگذارد همچنین α-TNF یک عامل التهابی است که در دیابت افزایش مییابد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن عامل نوروتروفیک مشتق از مغز)BDNF)در هیپوکامپ و میزان سرمی α-TNF موشهای صحرایی نر ویستار بود.

برای این مطالعه، تعداد 84 سر موش صحرایی نر ویستار  8 هفتهای  با وزن 01±051 گرم در 8 گروه موشهای دیابتی (12=n ،(دیابت تمرین (12=n) کنترل (12=n) و کنترل تمرین (12=n)دسته بندی شدند. جهت القا دیابت از روش تزریق صفاقی محلول STZ  05 میلیگرم بر کیلوگرم(استفاده گردید. بعد از یک هفته آشناسازی با محیط و تمرین، پروتکل تمرین تناوبی شدید شامل 3 روز تمرین در هفته به مدت 6 هفته با شدت 51 تا 001 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شد. 48 ساعت بعد از اتمام تمرین، آزمون عملکردی گرفته شده و 84 ساعت بعد از آزمون عملکردی، حیوانات تشریح شدند. درنهایت بیان ژن BDNF با استفاده از تکنیک PCR Time Real مورد ارزیابی قرار گرفت.

با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که تمرین تناوبی شدید بیان ژن BDNF را افزایش و بیان پروتئین α-TNF را کاهش دادهاست. همچنین افزایش وزن هیپوکامپ همراه با افزایش بیان ژن BDNF در گروه دیابت تمرین تناوبی شدید، مشاهده شده است.

تمرین میتواند از تحلیل بافت هیپوکامپ و همچنین از آسیب به حافظه که بر اثر دیابت اتفاق می افتد جلوگیری کند، همچنین تمرین تناوبی شدید بر حفظ میزان آمادگی جسمانی افراد دیابتی موثر است، بنابراین تمرین تناوبی شدید برای بهبود در شرایط جسمی و زندگی افراد دیابتی توصیه می شود.