تعیین تنش های برجا و بررسی پتانسیل فعالیت مجدد شکستگی ها و گسل ها جهت تزریق CO2 برای ازدیاد برداشت نفت در میدان نفتی گچساران

تزریق CO2 در سازندهای زمین شناسی، مانند مخازن تخلیه شده نفت و گاز، علاوه بر مزیت های زیست محیطی یکی از روش های موثر ازدیاد برداشت نفت به عنوان ازدیاد برداشت ثالثیه است. وجود مخازن دارای افت فشار و نیازمند به تزریق گاز در جنوب غرب ایران از یک طرف و داشتن اثرات فنی و زیست محیطی از طرف دیگر سبب ایجاد پتانسیل مناسبی جهت تزریق گاز CO2 برای ازدیاد برداشت در این منطقه شده است. برای انجام یک پروژه تزریق CO2، در اولین گام، یک ارزیابی از وضعیت فشار منفذی مخزن، مقادیر و جهت گیری تنش های برجا و وضعیت شکستگی ها و گسل ها مورد نیاز است. در این پژوهش، ابتدا فشار منفذی بر اساس روش ایتون تغییر یافته [1]برای 47 چاه برآورد و با داده های آزمون مجدد سازند [2] و فشار گل اعتبارسنجی شد. مقادیر تنش های برجا برای 47 چاه در طول میدان گچساران، با استفاده از روابط پوروالاستیک، تخمین زده و با استفاده از داده های آزمون های نشت و نشت تمدید یافته [3] اعتبارسنجی شد. سپس جهت گیری تنش های برجای افقی و شکستگی ها بر استفاده نگاره های تصویری بررسی شد. رژیم تنش در میدان بررسی شده نرمال تعیین شد. در نهایت با استفاده تیوری گسل در حالت تنش بحرانی وضعیت شکستگی ها و گسل ها از نظر فعالیت هیدرولیکی و مکانیکی ارزیابی شد. در این بررسی گسل های شماره 15، 6، 10 و 2 به ترتیب مستعدترین گسل ها برای فعالیت مجدد در طی تزریق CO2 بودند.