بررسی اثربخشی آموزش مهارت جرئت مندی و ارتباط موثر بر ترس از ارزیابی منفی در بیماران مزمن پوستی

بدشکلی ناشی از ضایعات پوستی در بیماریهای پوستی یکی از مهمترین عواملی است که در بیماران مبتلا به این بیماریها مشکلات و حساسیتهای روانی ایجاد میکند؛ بنابراین هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت جرات مندی و ارتباط موثر بر ترس از ارزیابی منفی در بیماران مزمن پوستی بود.

روش این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را افراد مبتلا به بیماریهای مزمن پوستی پسوریازیس، ویتیلیگو و آلوپسیا مراجعه کننده به دو کلینیک پزشکی پوستی و بیمارستان رسول اکرم (ص) در شهر تهران در سال 1398 تشکیل دادند. از میان آنها 38 فرد داوطلب واجد شرایط به صورت دردسترس وارد مطالعه شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آموزش جرات مندی و ارتباط موثر و گواه قرار گرفتند. ابزار تحقیق مقیاس ترس از ارزیابی منفی (لری، 1983) بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شد. برای گروه آزمایش هشت جلسه آموزش مهارتهای جرات مندی و ارتباط موثر برگرفته از کتاب دالی (2013) برگزار شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر به کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد.

آموزش مهارت جرات مندی و ارتباط موثر برای گروه آزمایش موجب کاهش ترس از ارزیابی منفی درمقایسه باگروه گواه شد (0٫024=p). متغیر ترس از ارزیابی منفی در طول زمان بهطور معناداری کاهش یافت (0٫006=). و اثر متقابل زمان*گروه ها موجب کاهش ترس از ارزیابی منفی درمقایسه باگروه گواه شد (0٫002=p)؛ همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی حاکیاز تفاوت معنادار میانگینهای مراحل پیش آزمون با پس آزمون (0٫001=p)و مراحل پیش آزمون با پیگیری (0٫001=) برای متغیر ترس از ارزیابی منفی در گروه آزمایش و ماندگاری این تاثیر در مرحله پیگیری بود.

براساس یافته های حاصل از این پژوهش، آموزش جرات مندی و ارتباط موثر بر میزان ترس از ارزیابی منفی در بیماران مزمن پوستی مبتلا به پسوریازیس، آلوپسیا و ویتیلیگو اثر کاهنده دارد.