مطالعه کیفی عوامل روان شناختی در اختلال پرخوری زنان

اختلال پرخوری یکی از اختلالات روان‌شناختی است که به‌دلیل موثربودن بر جنبه‌های مختلف زندگی و ارتباط با سایر مشکلات جسمی و روان‌شناختی، به‌ویژه در جامعه زنان بسیار به آن توجه شده است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مطالعه ماهیت اختلال پرخوری در زنان و شناسایی عوامل روان‌شناختی موثر در آن انجام شد.

روش‌بررسی:

 مطالعه با روش کیفی داده‌بنیاد انجام شد. جامعه مشارکت‌کنندگان، زنان مبتلا به اختلال پرخوری بودند که به کلینیک تخصصی تغذیه دانشکده شهید بهشتی شهر تهران در سال 1398 مراجعه کردند. نمونه‌گیری براساس نمونه‌گیری نظری انجام پذیرفت. در این پژوهش در کل با 15 داوطلب واجد شرایط مصاحبه شد. مصاحبه‌ها ضبط و سپس رونویسی شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها هم‌زمان با جمع‌آوری آن‌ها به‌روش تحلیل مقایسه‌ای مداوم استراوس و کوربین (1998) صورت گرفت. برای اطمینان از صحت و اعتبار پژوهش از معیارهای معتبر گوبا و لینکلن (2000) استفاده شد.

از 29 کد به‌دست‌آمده در کدگذاری باز، هشت مقوله علل هیجانی منفی فردی، علل هیجانی منفی بین‌فردی، رفتارهای اجتنابی-اجباری افراطی، عادات خوردن نامناسب، زمان نامناسب خوردن، کسب هیجان مثبت، علل فقدان هیجان فردی و علل فقدان هیجان بین‌فردی در کدگذاری محوری، استخراج شد. از آن‌ها نیز سه عامل اصلی علل هیجانی منفی، عادات رفتاری نامناسب و فقدان هیجان، انتخاب و استخراج شد که هریک دربرگیرنده زیرمقوله‌هایی در دو حوزه فردی و بین‌فردی بود.

نتیجه‌گیری:

 نتایج نشان داد که عوامل روان‌شناختی موثر در اختلال پرخوری در زنان شامل عوامل اصلی هیجان منفی، عادت‌های رفتاری نامناسب و فقدان هیجان است. یافته‌های این پژوهش می‌تواند در تدوین مدل‌های درمانی موثر در اختلال پرخوری مدنظر قرار گیرد.