نقش معنویت و خودکارآمدی در پیش بینی شادکامی و سلامت روان: یک مطالعه مقطعی

ارتباط بین شاخص پیچیده معنویت با سازه های روان شناختی همچون سلامت روان از حمایت پژوهشی برخوردار می باشد. با این وجود نقش معنویت در پیش بینی شاخص های روان شناختی در جامعه ایرانی مورد توجه قرار نگرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش معنویت و خودکارآمدی در پیش بینی شادکامی و سلامت روان انجام شد.

مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی بود که در قالب طرحی مبتنی بر همبستگی انجام شد. داده های این مطالعه در خلال سال تحصیلی 1397-1396 جمع آوری شد. در این راستا 242 دانشجو با استفاده از فرمول کوکران براورد و بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پس از احراز ملاک های لازم وارد فرایند مطالعه شدند. چهار پرسشنامه معنویت، شادکامی، خودکارآمدی و سلامت روان در یک برهه زمانی توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. داده ها توسط آزمون های پارامتریک همبستگی پیرسون و رگرسیون در محیط نرم افزار SPSS 21 تحلیل شد.

نتایج نشان داد که بین معنویت و ابعاد چهارگانه آن با خودکارآمدی ارتباط مثبت و معناداری برقرار می باشد (0/01P’s all=). همچنین ارتباط منفی معناداری بین معنویت و ابعاد چهارگانه آن با مخاطرات سلامت روان، بعد جسمانی سلامت، بعد اضطراب، بعد اجتماعی و بعد افسردگی مشاهده شد (0/01P’s all=). همچنین بین شاخص معنویت و ابعاد آن با شادکامی ارتباط معناداری مشاهده شد (0/01P’s all=). علاوه بر این، معنویت 29 درصد و خودکارآمدی 36 درصد از واریانس شادکامی را پیش بینی می کنند. همچنین، معنویت 26 درصد و خودکارآمدی 30 درصد از واریانس سلامت روان را پیش بینی نموده است.

یافته های مطالعه حاضر گویای نقش معنویت و خودکارآمدی در پیش بینی شادکامی و سلامت روان می باشد. این یافته ها می تواند در تدوین مداخلات پیشگیرانه و درمانی با کاربست های بالینی همراه باشد. انجام یک کارآزمایی بالینی در راستای بهره مندی از مداخلات مبتنی بر معنویت می تواند مسیر مناسبی برای مطالعات آتی باشد.