ارزیابی نظریه بروس اکرمن درباره انقلاب ایران

قانون قدرت مشروع است. در طول قرن 20 ، قانون اساسی بخشی اساسی از این پویایی بوده است. "چگونه می توان قانون اساسی ایران را در طولانی مدت ارزیابی کرد؟" "مردم چگونه مشروعیت خود را ارزیابی می کنند؟" "آیا این مسئله برای نظریه پردازان در لبه برجسته علم اصلا مهم است؟" مشروطه خواهی انقلابی ایران در بروس آرنولد نقش اساسی دارد تز مشروعیت معاصر آکرمن. آکرمن با اجتناب از مشکلات تز وبر که قانونی بودن سنت ، کاریزما و عقلانیت بوروکراتیک را به حساب می آورد ، تصور می کند که تصورات مدرن درباره مشروعیت براساس قانون اساسی است. این مقاله به تحلیل موقعیت ساختار انقلابی ایران در نظریه مذکور می پردازد. اولین سناریو در سه گانه آکرمان "مشروطیت انقلابی" است ، در حالی که "نهاد خودی که امتیازات استراتژیک را به افراد متوسط ​​ارایه می دهد" دومین مورد را تشکیل می دهد و سومین "مشروطیت ساخت و ساز نخبه" را دنبال می کند. وی به عنوان نمونه سناریوی اول ، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و همچنین فرانسه ، ایتالیا ، هند و آفریقای جنوبی را ذکر می کند. در حالی که دوره های مایو و استالین به عنوان دو نمونه منفی برای این تز در نظر گرفته می شدند ، مشروطیت انقلابی ایران نشان دهنده مشروطیت انقلابی مثبت و دولت دموکراتیک است.