بررسی سبک شناسی منظومه غنایی «جمال و جلال» اثر محمد نزل آبادی

منظومه عاشقانه « جمال و جلال» اثری ناشناخته از قرن هشتم و نهم هجری است که سراینده آن نیز بطور کامل شناخته شده نیست، تنها نام او «محمد» و زادگاهش «نزل‌آباد» بطور قطع مشخص است و به همین دلیل به «محمد نزل‌آبادی» مشهور شده است. این منظومه در بحر خفیف (فاعلاتن مفاعلن فاعلن) سروده شده‌است و نگارش آن در سال 808 هجری قمری به پایان رسیده است. در این مقاله که به روش کتابخانه‌ای نگاشته شده‌است، علاوه بر معرفی این منظومه و سراینده آن ،به بررسی سبک شناسی این منظومه پرداخته شده‌ است. نتایج تحقیق نشان میدهد که عشق و موضوعات مربوط به آن برجسته‌ ترین درونمایه این اثر است ولی درونمایه ‌های فلسفی، عرفانی و اخلاقی نیز در این منظومه دیده میشود. از نظر زبانی و ادبی، اثری ساده و روان است که تنها در ابیات آغازین بخشها و در موضوع توصیف طلوع و غروب آفتاب (که تقلیدی از نظامی است) اندکی به تکلف گرایش پیدا میکند.