بررسی شیوع پدیکلوزیس در استان مازندران از سال 1398-1391

وجود شپش بر روی بدن را پدیکلوزیس می گویند. آلودگی به شپش، یکی از شایع ترین آلودگی های انگلی است که دارای اهمیت بهداشتی قابل توجه ای است. انجام بررسی های اپیدمیولوژیک می تواند باعث تعیین وضع آلودگی و مشخص شدن ارتباط آن با عوامل محیطی شود. رطوبت کافی و تراکم جمعیتی بالا، محیط زیست مناسبی برای ازدیاد جمعیت شپش را در استان مازندران فراهم آورده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف برسی شیوع پدیکلوزیس در استان مازندران از سال 1391 تا 1398 انجام گرفت.

در این مطالعه توصیفی تحلیلی، داده های مرتبط با فراوانی ابتلا به پدیکلوزیس و جمعیت استان مازندران در فاصله زمانی سال 1391 تا 1398 از شبکه بهداشت استان مازندران جمع آوری شد. سپس نتایج اطلاعات جمع آوری شده به تفکیک متغیر های جنسیت، سن و محل سکونت با استفاده از آزمون آماری رگرسیون پواسون مورد آنالیز قرار گرفت.

بررسی سابقه افراد مراجعه کننده به شبکه بهداشت استان مازندران از سال 1391-1398، فراوانی پدیکلوزیس را 243487 مورد نشان داد. بیشترین میزان آلودگی در سال 1394 (61/1 درصد) دیده شد. پدیکلوزیس در جنس مونث 6/5 برابر جنس مذکر (05/0> P) و در بین ساکنین مناطق روستایی 1/2 برابر مناطق شهری بود (05/0> P). بیشترین میزان آلودگی مربوط به گروه سنی 12-6 سال بود.

نتایج نشان می دهد که سن، جنس و محل سکونت از متغیرهای حایز اهمیت در شیوع پدیکلوزیس می باشند در نتیجه پیشنهاد می شود که بیشترین تمرکز برای کنترل و پیشگیری پدیکلوزیس به این متغیرها معطوف شود.