پهنه بندی و تبیین توسعه پایدار اجتماعی- انسانی مناطق روستایی استان چهار محال بختیاری با مدل تاپسیس

هدف اصلی تحقیق حاضر پهنه بندی و تبیین توسعه پایدار اجتماعی- انسانی مناطق روستایی استان چهار محال بختیاری با مدل تاپسیس بوده است. ابتدا مبانی نظری پایداری اجتماعی و انسانی و سوابق مطالعاتی آن مورد مطالعه قرار گرفت و بعد از اعتبارسنجی توسط متخصصان در سطح دهستان های استان بررسی شد. روش تحقیق با استفاده از مدل تاپسیس در میان روستاییان 6 شهرستان استان چهارمحال بختیاری در 16 دهستان بوده که روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب در 130 روستا انجام شد. 18 شاخص های اجتماعی انسانی در پنج بعد پویایی جمعیت، مدیریت آموزش و اطلاعات، امنیت و رضایت اجتماعی، تعاون و سرمایه اجتماعی و بهداشت و سلامت مورد بررسی قرار گرفتند که بعد مدیریت آموزش و اطلاعات بالاترین رتبه و بعد امنیت و رضایت اجتماعی پایین ترین رتبه را به خود اختصاص داده است. در پهنه بندی دهستان ها، دهستان بازفت پایین با مقدار 795/0 بهترین وضعیت توسعه پایدار اجتماعی روستایی را دارد و پس از آن فلارد و پشتکوه به ترتیب با ارزش نهایی 728/0 و 696/0 وضعیت مساعدتری نسبت به دیگر دهستان ها به لحاظ توسعه پایدار اجتماعی روستایی دارند. دهستان دیناران با ارزش وزنی 043/0، پس از دوراهان و دوآب با ارزش نهایی 212/0 و 215/0 ضعیف ترین دهستان ها به لحاظ توسعه پایدار احتماعی روستایی بودند. مطابق یافته های محلی برای ایجاد هماهنگی و تعادل پایداری اجتماعی- انسانی جهت دستیابی به توسعه پایدار متوازن در استان پیشنهادهای کاربردی ارایه گردید.