پیش ‎بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران در محیط کار بر اساس انعطاف پذیری کنشی و عاطفه‎ مثبت و منفی

مواجهه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج آور بیماران در بخش های مختلف می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی حرفه ای در آنان گردد که خود می تواند زمینه ساز آسیب های روانی، همچون افت کیفیت مراقبت و برآیندهای مراقبت از بیماران شود. باتوجه به اهمیت و نقش انعطاف پذیری کنشی در سازگاری با شرایط دشوار، هدف پژوهش حاضر پیش‎بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران در محیط کار براساس انعطاف پذیری کنشی و عاطفه مثبت و منفی بود.

جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی پرستاران شهر بوشهر در سال 97-1396 بود که از میان آنها 100 پرستار شاغل در سه بیمارستان به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. سپس داده ها از طریق پرسشنامه های انعطاف پذیری کنشی، عاطفه مثبت و منفی و کیفیت زندگی کاری جمع آوری و توسط آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند.

یافته های پژوهش نشان‎داد که بین متغیرهای انعطاف پذیری کنشی و عاطفه مثبت با کیفیت زندگی کاری رابطه مثبت و معناداری و بین متغیر عاطفه منفی با کیفیت زندگی کاری رابطه ی منفی و معناداری وجود داشت (0/001<p). نتایج رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای انعطاف پذیری کنشی و عاطفه مثبت و منفی می توانند 32 درصد از واریانس متغیر کیفیت زندگی کاری را پیش بینی کنند (0/001>p).

نتایج این پژوهش گویای این است که در جامعه پرستاران، به کارگیری برنامه هایی در جهت افزایش انعطاف پذیری کنشی و عاطفه ی مثبت پرستاران می تواند منجر به افزایش سلامت روان و بهبود کیفیت زندگی کاری آنها شود.