بهسازی چسبندگی ماسه های سیلت دار به روش زیست میکروبی (مطالعه موردی ماسه های سیلت دار فیروزکوه ایران)

این روزها با توجه به گسترش خطوط حمل و نقل زمینی، احداث راه ها بر روی خاک های مسئله دار امری اجتناب ناپذیر می باشد. معمولا مهمترین مشخصه خاک های مسئله دار، مقاومت پایین و تراکم پذیری بالای آنها می باشد. لذا مشخصات مکانیکی این خاک ها لازم است از طریق بهسازی زمین تقویت گردد. از اینرو در سالهای اخیر،  تلاش بسیاری محققان بر ارایه روش هایی مبتنی بر رعایت مسایل زیست محیطی بوده است. یکی از روش هایی که اخیرا در بهسازی خاک های ماسه ای مورد توجه قرار گرفته است، رسوب کلسیت به روش زیست میکروبی (MICp) است. در این مقاله بمنظور تسریع در رسوب کلسیت از یکی از گونه های باکتری باسیلوس، تحت عنوان باسیلوس پاستوری در نقش کاتالیزور این واکنش شیمیایی استفاده شده است. در یک برنامه آزمایشگاهی با انجام 5 آزمایش برش مستقیم، اثر زمان بر بهبود چسبندگی خاک ماسه ای سیلت دار نمونه گیری شده از منطقه فیروزکوه ایران بررسی گردید. مدت زمان های در نظر گرفته شده برای آزمایش ها؛ گذشت 3، 7، 14، 21 و 28 روز از عملیات بهسازی زیست میکروبی بوده است. نتایج این تحقیقات نشان داد که بطور کلی با گذشت زمان، چسبندگی خاک های ماسه ای سیلت دار بهسازی شده به روش زیست میکروبی افزایش می یابد که این موضوع نشان از نقش رشد سلول های باکتری و تسریع در پیشرفت فرایند MICp و رسوب کریستال های کلسیت در منافذ خاک است. نتایج حاصل از تصاویر SEM نیز گواه موارد مذکور است. با این وجود نرخ رشد باکتری ها تابع میزان رشد بهینه آنها یا حجم منافذ باقیمانده خاک می تواند کاهنده یا افزاینده باشد.