تاثیر بار کاری ادراک شده بر تمایل به ترک شغل پرستاران با نقش میانجی تعادل کار- زندگی و نقش تعدیل کننده سیستم کاری تعهد بالا

پرستاران بزرگترین گروه ارایه کننده خدمات مراقبتی در نظام بهداشت و درمان محسوب می شوند. از این رو، تمایل به ترک شغل در بین پرستاران، به یکی از معضلات عمده مدیران تبدیل شده است.

مطالعه حاضر مقطعی، از نوع توصیفی - همبستگی با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل پرستاران بیمارستان های دولتی شهر خرم آباد به تعداد 1850 نفر بود که از میان آن ها 318 نفر به دو روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و روش تصادفی سیستماتیک به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه های بار کاری ادراک شده، تمایل به ترک شغل، تعادل کار - زندگی و سیستم کاری با تعهد بالا استفاده شد. همچنین کیفیت مدل اندازه گیری با آزمون cv.com و مدل ساختاری با آزمون cv.red تایید و کیفیت مدل نهایی پژوهش با توجه به شاخص GOF برابر با 452/0، نشان داد که مدل از برازش قوی برخوردار است.

یافته ها نشان داد که کار ادراک شده بر تعادل کار - زندگی و تمایل به ترک شغل تاثیر منفی داشت. همچنین تعادل کار - زندگی و سیستم کاری تعهد بالا بر تمایل به ترک شغل تاثیر منفی داشت. نقش میانجی تعادل کار- زندگی، تاثیر بار کاری ادراک شده بر ترک شغل پرستاران را به مقدار 250/0- کاهش می دهد، و وجود سیستم کاری تعهد بالا، تاثیر بار کاری ادراک شده بر تمایل به ترک شغل پرستاران را به مقدار 290/0- تعدیل می کند.

با توجه به نتایج این مطالعه، لزوم توجه مدیران جهت اتخاذ تصمیماتی به منظور کاهش بار کاری پرستاران و بهبود تعادل کار- زندگی آن ها با تاکید بر نقش سیستم کاری تعهد بالا برای کاهش تمایل به ترک شغل پرستاران ضروری به نظر می رسد.