تاثیر بازخورد اصلاحی شفاهی مستقیم و غیر مستقیم و سبک های یادگیری زبان آموزان بر روی یادگیری ساختارهای دستوری خاص

در طی دهه های گذشته، نقش بازخورد اصلاح شده در یادگیری زبان دوم توجه ویژه ای را به خود معطوف داشته است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر بازخورد تعمیری و بازخورد فرازبانی بر روی فراگیری ساختارهای دستوری خاص از سوی زبان آموزان زبان انگلیسی و همچنین بررسی رابطه بین نوع بازخورد اصلاحی و سبکهای یادگیری زبان آموزان پرداخته است. این مطالعه تجربی به روش طرح گروه کنترل پیش آزمون- پس آزمون بود. برای این منظور، 128 نفر از زبان آموزان سطح متوسط در این مطالعه شرکت کردند. آن ها به دو گروه آزمایشی(بازخورد تعمیری و بازخورد فرازبانی) و یک گروه کنترل (گروه بدون بازخورد) دسته بندی شدند. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه براساس نمرات پس آزمون نشان داد که اختلاف آماری معنی داری در بین گروه ها وجود دارد که نشان دهنده برتری بازخورد فرازبانی بر بازخورد تعمیری در گروه تجربی و همچنین برتری هر دو گروه تجربی بر گروه کنترل بود . نتایج حاصل از آنالیز واریانس دوطرفه نشان داد که بین نوع بازخورد تصحیحی شفاهی و سبک های یادگیری فراگیران، رابطه معنی داری به همراه اندازه اثر زیاد وجود دارد. این مطالعه نشان داد که هر دو نوع بازخورد اصلاحی و سبک های یادگیری در یادگیری ساختارهای شکلی زبان مقصد مداخله می کنند. مهمتر از همه، یافته ها نشان داد بازخورد اصلاحی نقش مهمی در یادگیری ساختارهای زبان مقصد دارد.