تجربه های نو شفیعی کدکنی در ایماژیسم و شعر دیداری (کانکریت)

شفیعی کدکنی از جمله شاعران معاصر است که در عین پایبندی به سنت و تاثیر از میراث گرانسنگ ادب فارسی و پشتوانه غنی فرهنگی، در اشعار خود طرفدار نوجویی و نوآوری نیز بوده است؛ او هم از سنت شعر فارسی تاثیر می پذیرد و هم از جریانات شعری معاصر ایران و جهان. ملاک و میزان هنر نزد او ارزش هنری، اندیشگی و معنایی آن است و هر رویکرد شعری که منطبق با این معیارها باشد، مورد اقبال اوست. از جمله مکاتب و رویکردهای شعری جدید که به خاطر ارزش هنری مورد توجه او بوده است، ایماژیسم و شعر دیداری است. در مجموعه اشعار او، نمونه های ارزشمندی در این دو شیوه و منطبق با اصول و معیارهای این دو، وجود دارد. تاکنون پژوهشی در مورد اشعار ایماژیستی و دیداری شاعر صورت نگرفته است؛ حال آنکه این بخش از اشعار شاعر از غنای هنری و احساسی بالایی برخودارند؛ شاعر به کمک تصاویر عینی و ملموس، لحظاتی گذرا را به تصویر کشیده و جاودانه کرده است. این اشعار ایماژیستی که غالبا غیرایدیولوژیک و صرفا زیباست، شایسته توجه و دقت نظر مخاطب برای التذاذ هنری است. در کنار این، شفیعی هنرمندانه از شیوه نوشتاری نیز در مواردی برای القاء و انتقال موضوع و مضمون سود جسته است و هماهنگی بی بدیلی بین مضمون و شکل نوشتاری خلق کرده است و خصلتی زیبایی شناسانه به شعر خود داده است. پژوهش حاضر به بحث و بررسی این نمونه ها می پردازد و با شیوه ای تحلیلی-توصیفی تلاش دارد تا اشعار ایماژیستی و دیداری شاعر را مورد مطالعه قرار دهد.