ایماژیسم و تصویر بیگانه در نفثه المصدور زیدری

تصویر واقعی بیگانگان- مغول و تاتار- در نفثه المصدور همراه با پیامد اعمال آنها نشان داده شده است. زبان و بیان زیدری، در نفثه المصدور، زبان و بیانی تصویرگرا و انگاره ساز است. تصویرگرایی و تصویرپردازی های او در نهایت همسویی و همسانی با مکتب ایماژیسم ساخته و پرداخته شده است. چنانکه بسامد بالا، تراکم چشمگیر، ماهیت، هدف از آفرینش و شیوه ی کاربست تصویر در نثر شاعرانه ی زیدری در تطابق کامل به آرای ایماژیست هاست، افزون بر آن، صراحت تند، فشردگی، کوتاهی و ایجاز، همچنین، عینی، واقعی و طبیعی بودن تصویر از ویژگی های اصلی نثر زیدری است. تصاویر او تنوع موضوعی بسیاری دارند، از این رو، انگاره های برآمده از علم صرف و نحو، فقه، کلام، نجوم، دیوان محاسبات و استیفا، منطق، پزشکی، و حتی بازی نرد و ورزش فکری شطرنج در نفثه المصدور دیده می شود. زیدری متن را به خدمت تصویر درمی آورد، به همین دلیل امکانات و آرایه های ادبی بدیع لفظی (سجع، تضمین المزدوج، انواع جناس، موازنه، تکرار، سیاق الاعداد، واج آرایی، حروفگرایی و...)، بدیع معنوی (ایهام، ایهام تناسب، استخدام، تضاد، ایهام تضاد، پارادوکس، تلمیح، ارسال المثل، تضمین، و...) و بیان (تشبیه، استعاره، مجاز، کنایه و...) را به شیوه ای به کار می گیرد که آنها یا مقدمه ای برای شکل گیری تصویرند، یا بخشی از فرآیند تصویر سازی می شوند و یا خود، تصویر سازند.