تاثیر 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر اریتروپویتین و عملکرد هوازی ورزشکاران

امروزه تمرین هایپوکسیک یکی از انواع تمرینات رایج و معمولی برای بهبود عملکرد ورزشی در سطح دریا می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر اریتروپویتین و عملکرد هوازی قایق رانان دختر بود.

تحقیق حاضر نیمه تجربی و از نوع کاربردی است. بدین منظور از بین قایق رانان دختر 14 تا 20 سال شهر تهران، 30 نفر انتخاب و بطور تصادفی به 3 گروه 10 نفره هایپوکسی، نورموکسی و کنترل تقسیم شدند. در ادامه و برای جمع آوری داده ها در پیش آزمون، آزمودنی ها سه روز متوالی برای انجام آزمون های مربوطه و خونگیری در آزمایشگاه تربیت بدنی دانشگاه تهران حاضر شدند. سپس آزمودنی های گروه هایپوکسی 3 جلسه در هفته تمرین در شرایط هایپوکسی و 2 جلسه تمرین قایقرانی، گروه نورموکسی 3 جسله تمرین در شرایط نورموکسی و 2 جلسه تمرین قایقرانی و گروه کنترل 5 جلسه تمرین قایقرانی را به مدت 8 هفته انجام دادند. داده ها به استفاده از آزمون های شپیرو ویلک، تحلیل واریانس مرکب (2×3) و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر اریتروپویتین دختران قایقران تاثیر معنی داری ندارد (61/0 p=) اما بر عملکرد 500 متر قایقرانی تاثیر معنی داری دارد (001/0 p=). همچنین گروه هایپوکسی عملکرد بهتری نسبت به گروه نورموکسی داشت.

با توجه به کمبود اطلاعات در مورد تاثیر تمرین در شرایط هایپوکسی بر دختران قایقران در حال حاضر توصیه های ویژه تا زمانی که نتایج بیشتری در خصوص عملکرد ورزشی در هیپوکسی بعد از تمرینات هیپوکسی در دسترس باشد، دشوار است.