تاثیر یک دوره حرکت درمانی و رفلکسولوژی بر شدت درد و دامنه حرکتی زنان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو

 هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر یک دوره حرکت درمانی و رفلکسولوژی برشدت درد و دامنه حرکتی زنان سالمند مبتلابه استیوآرتریت زانو است.

45 زن سالمند مبتلابه استیوآرتریت زانو به صورت هدفمند انتخاب، و به طور تصادفی در سه گروه پانزده نفره حرکت درمانی، رفلکسولوژی و کنترل تقسیم شدند. گروه حرکت درمانی و رفلکسولوژی به مدت چهار هفته و هر هفته پنج جلسه، به تمرین درمانی و رفلکسولوژی پرداختند. گروه کنترل نیز به انجام فعالیت های روزمره خود پرداختند. جهت ارزیابی شدت درد و میزان دامنه حرکتی زانوی آزمودنی به ترتیب از مقیاس بصری درد VAS و گونیامتر در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

نتایج نشان داد که هر دو نوع پروتکل حرکات درمانی و رفلکسولوژی اثرات مثبت و معنی داری بر کاهش شدت درد و افزایش دامنه حرکتی مفصل زانوی آزمودنی های مورد بررسی دارد (P≤0/05)، و پروتکل حرکات درمانی نسبت به پروتکل رفلکسولوژی اثرات معنی دار بیشتری بر میزان افزایش دامنه حرکتی داشته است (به ترتیب 0/001=P=0/001 ، P).

بر اساس نتایج استفاده از هر دو نوع پروتکل حرکات درمانی و رفلکسولوژی به منظور کاهش شدت درد و افزایش دامنه حرکتی زنان سالمند مبتلابه استیوآرتریت زانو توصیه می شود و استفاده هم زمان این دو پروتکل جهت درمان و اثربخشی بیشتر در این دسته از بیماران پیشنهاد می شود.