اثر محلول پاشی پوترسین بر تغییر آنزیم های آنتی اکسیدانی و عملکرد گیاه گوجه فرنگی مزرعه ای تحت شرایط تنش خشکی

رشد و نمو دانهال های گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) بطور قابل مالاحظه ای توسط تنش آبی مهار می-شود. پوترسین در تحمل به تنش آبی نقش دارد. با این حال، اطلاعات بسیار محدودی در مورد اثرات کاربرد بیرونی پوترسین بر گیاهان از جمله گوجه فرنگی وجود دارد. این آزمایش به منظور بررسی کاربرد پوترسین بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گوجه فرنگی در شرایط تنش آبی انجام شد. گیاهان در معرض سه شرایط آبی قرار گرفتند: 100 درصد ET0 به عنوان تیمار خوب آبیاری شده (یا شاهد)، 75 و 50 درصد ET0 به عنوان تیمارهای تنش آبی. کاربردهای برگی پوترسین در غلظت های 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر بود در حالی که گیاهان شاهد با آب مقطر اسپری شدند. تنش خشکی باعث کاهش معنی داری در رشد و بهره وری گیاه و کاهش سطح برگ، ارتفاع بوته و عملکرد میوه در 50 درصد ET0 نسبت به تیمار شاهد شد. همچنین آنزیم های آنتی اکسیدانی مانند SOD ، PPO و CAT با افزایش شرایط تنش آبی افزایش یافت. کاربرد پوترسین باعث بهبود صفات رشدی، ارتفاع بوته، عملکرد میوه و سطح برگ در شرایط تنش آبی شد. علاوه بر این، محتوای PPO و فعالیت های آنزیم CAT و SOD با استفاده از پوترسین نیز بهبود یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد برگی پوترسین در سطح مناسب ممکن است به عنوان ماده موثر در تحریک فرآیندهای فیزیولوژیکی و القای بیوسنتز متابولیت های با ارزش عمل کند که این امر می تواند تاثیر منفی تنش خشکی بر زیست توده، کیفیت و کمیت گیاه را جبران کند.