اثر تمرین هوازی بر بهبود التهاب عصبی ناشی از ایسکمی مغزی: بررسی نقش میکروگلیاها و آستروسیت ها

التهاب عصبی، یک مجموعه‌ی پیچیده از فعل و انفعالات بین سلول‌های التهابی و مولکول‌ها می‌باشد که پس از ایسکمی مغزی رخ می‌دهد و به طور قابل توجهی به توسعه‌ی پاتولوژی ناحیه‌ی ایسکمیک کمک می‌کند. در این مطالعه، اثر محفاظتی تمرین هوازی بر بهبود التهاب عصبی ناحیه‌ی هیپوکامپ موش‌های صحرایی نر به دنبال ایسکمی مغزی با تاکید بر نقش میکروگلیاها و آستروسیت‌ها مورد بررسی قرار گرفت.

تعداد 18 سر موش صحرایی نر نژاد Wistar با وزن 300-250 گرم به سه گروه ایسکمی، ورزش + ایسکمی و شم تقسیم شدند. حیوانات گروه ورزش به مدت 4 هفته، 5 روز در هفته بر روی نوار گردان دویدند. ایسکمی مغزی با انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه ایجاد شد. برای بررسی میزان التهاب عصبی بر اساس شاخص آستروسیت‌ها و میکروگلیاهای فعال شده به ترتیب از بررسی سطح بیان پروتئین‌های Glial fibrillary acidic protein (GFAP) و Ionized calcium binding adaptor molecule-1 (1-Iba) به روش رنگ‌آمیزی ایمنوهیستوشیمی استفاده شد.

تمرین هوازی تعداد آستروسیت‌ها و میکروگلیاهای فعال شده در ناحیه‌ی 1CA هیپوکامپ پس از ایسکمی مغزی را کاهش می‌دهد (010/0 > P).

تمرین هوازی با کاهش فعال‌سازی میکروگلیاها و آستروسیت‌ها، التهاب عصبی را کاهش می‌دهد و موجب اثرات محافظتی در برابر ایسکمی مغزی خواهد شد. با توجه به نقش کلیدی التهاب عصبی در شروع پیام‌رسانی پاتولوژی ناحیه‌ی ایسکمیک، این موضوع می‌تواند به عنوان یک مسیر مهم برای کاهش آسیب مغزی ناشی از ایسکمی مطرح باشد.