بازتاب فرهنگ پوشاک ولباس در ادبیات ایران

یکی ازراه‏های تبیین ‏و تشریح جایگاه پوشاک و ‏لباس در فرهنگ ما، بررسی بازتاب و ‏اتعکاس این موضوع در تاریخ و ‏ادبیات ایران است. مسئله ای که اگر به درستی شناخته شود‏، ‏‏به درک و ‏تعمیق این مهم در تاریخ و ‏فرهنگ ما و گسترش فرهنگ‏سازی موثر در این زمینه منجر خواهد شد؛ بنابراین، پژوهش در «ادبیات لباس»(1)‏، ‏‏به عنوان گذشته‏، ‏‏حال و ‏آینده این فرهنگ، می تواند در زمینه جمع آوری مستندات تاریخی لباس و ‏پوشاک در ایران و ‏ایجاد ذهنیت‏هایی برای طراحان و ‏سازندگان کارساز و ‏راهگشا باشد. مقاله حاضر که با رویکردی توصیفی- تحلیلی و استفاده از مستندات کتابخانه ای تهیه شده، به دنبال پاسخ به این سوال است که اساسا بازتاب پوشاک و ‏لباس در ادبیاتفارسی دارای چه ویژگی‏هایی است؟ و این ویژگی‏ها به خصوص در دیوان غزلیات حافظ چه ابعادی دارد؟ لذا، بعد از مقدمه ای کوتاه، با ارایه نمونه هایی از اشعار که بیانگر نگاه‎ها و ‏زوایای متفاوت ادیبان و ‏شاعران دوره های مختلف به این مقوله است، به دیوان حافظ می پردازد و ‏دو یافته مهم یا دو محور اصلی این ادبیات، یعنی استفاده ابزاری شاعر از موضوع لباس برای بیان مقصود خود، و ‏دیگری، طرح ماهیت و ‏موجودیت واقعی لباس را مطرح کرده و ‏با مباحثی از قبیل انواع پوشاک، معانی و ‏مفاهیم، جایگاه و... تکرار و ‏تنوع لغات و ‏اصطلاحات مربوط به لباس را در این اثر بررسی می کند و ‏سپس به نتیجه گیری می رسد .