بررسی و واکاوی نقش آصفجاهیان در حفظ و گسترش فرهنگ ایرانی - شیعی در دکن

از زمان تشکیل اولین و آخرین حکومت مسلمان در جنوب شبه‌قاره هند (دکن)، - بهمنیان (748-934ق) و آصفجاهیان (1137-1368ق) - این منطقه بیش از ششصد سال کانون فرهنگ ایرانی و شیعی گشت. خاندان آصفیه، آخرین حکومت شیعی بودند که حدود 234 سال (1133-1368ق) در دکن حکم‌رانی‌ کردند و فرهنگ ایرانی - شیعی را در جنوب شبه‌قاره هند رواج دادند. میرقمرالدین آصفجاه سرسلسله خاندان نواب و میرعثمان علی‌خان آصفجاه هفتم معروف به «‌نظام هفتم»، آخرین آن‌ها بود. بیش‌تر آصفجاهیان، به فرهنگ ایرانی - شیعی علاقه‌مند بودند و به فارسی شعر می‌سرودند و دیوان فارسی از آن‌ها به‌جای مانده است. آنان هم‌‌چنین در حفظ و اجرای مناسک شیعی، بسیار کوشا بودند. بررسی نقش آصفجاهیان در حفظ و گسترش فرهنگ ایرانی - شیعی، پرسشی اساسی است که این مقاله در پی پاسخ دادن به آن است. شیوه و روش تحقیق در این مقاله برای دست‌یابی به پاسخی منطقی و علمی، گزینش منابع مکتوب، نقد، واکاوی و تحلیل آن‌هاست. هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی نفوذ فرهنگ ایرانی - شیعی در دربار این دولت و گسترش آن در سرزمین‌های تحت قلمرو آنان است. یافته‌ها نشان می‌دهد که توجه، علاقه و حمایت آصفجاهیان، عامل مهمی در حفظ و گسترش فرهنگ ایرانی - شیعی در جنوب هند بوده‌ است.