اثر کم آبیاری بر عملکرد و کارایی مصرف آب عدس (.Lens culinaris Medik)

کم آبیاری یکی از گزینه های ایده آل برای کاهش تلفات آب و به تبع آن بهینه سازی کارایی مصرف آب در مناطق خشک است. به همین منظور، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی سراوان انجام شد. فاکتور اصلی شامل چهار سطح آبیاری (شامل 120، 100، 80 و 60 درصد) و فاکتور فرعی دو توده عدس (بلوچستان و کردستان) بود. به طور کلی، نتایج نشان داد که اثر کم آبیاری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و کارایی مصرف آب معنی دار بود. صرف نظر از توده عدس، با افزایش میزان مصرف آب، عملکرد افزایش پیدا کرد اما این افزایش در سطح 120 درصد نسبت به شاهد معنی دار نبود که این امر منجر به کاهش کارایی مصرف آب در تیمار 120 درصد گردید. تیمار 80 درصد با10 درصد کاهش عملکرد نسبت به تیمار شاهد (100 درصد)، دارای بیشترین کارایی مصرف اب بود. همچنین، بیشترین شاخص برداشت در تیمار 80 درصد (0.24) و توده بلوچستان بدست آمد. عملکرد بیولوژیک توده بلوچستان در تیمار 80 درصد نسبت به تیمار شاهد، 27 درصد کاهش یافت که در نهایت منجر به افزایش شاخص برداشت شد. بنابراین، با توجه به اینکه منطقه مورد نظر جزء اقلیم های خشک محسوب می شود می توان با 20 درصد کاهش آب آبیاری از منابع محدود آب حفاظت کرد.