بررسی شیوع و عوامل موثر بر رفتار تک فرزندی در بین زنان: مطالعه موردی در استان فارس

تک فرزندی به منزله عاملی در باروری خیلی پایین، می تواند جمعیت را در آینده با مشکل نرخ رشد منفی و عدم جایگزینی روبرو سازد. در مطالعه حاضر تلاش شد که شیوع و تعیین کننده های رفتار تک فرزندی در بین زنان استان فارس مطالعه شود.

تحقیق حاضر با استفاده از روش تحلیل ثانویه 2 درصد از داده های خام سرشماری سال 1395 انجام شد. جامعه آماری شامل زنان دارای همسر 49-15 ساله با حداقل یک فرزند بود که تعداد 15076 نفر از آنها مورد بررسی قرار گرفت. مشخصه های فردی و سکونتی به عنوان متغیرهای مستقل استفاده شدند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 بهره برد شده است.

احتمال تک فرزندی در بین زنان با تحصیلات دانشگاهی و شاغل بیشتر از زنان با دیگر سطوح تحصیلی و خانه دار بود. سکونت در منازل آپارتمانی، استیجاری و نیز افزایش تعداد خانوارهای ساکن در یک مکان احتمال تک فرزندی را به طور معنی دار افزایش داده است. افزایش مساحت زیربنای واحد مسکونی به کاهش معنی دار در احتمال تک فرزندی انجامیده است.

یکی از سیاست های لازم جمعیتی برای تحقق باروری بالاتر از یک فرزند و رسیدن به باروری سطح جانشینی در استان، توجه به سیاست های حوزه مسکن خواهد بود. تداوم روند وضعیت فعلی مسکن می تواند سطح فعلی فرزندآوری استان را به سمت شیوع بیشتر تک فرزندی سوق دهد.