اثربخشی مداخله دلبستگی محور مادر کودک بر شاخص های فیزیولوژیک مرتبط با تنیدگی در کودکان پیش دبستانی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخله دلبستگی محور مادر-کودک بر شیوه پاسخ گویی به تنیدگی در کودکان پیش دبستانی واجد سبک دلبستگی ناایمن می باشد. نمونه پژوهش دربرگیرنده 28 زوج مادر – کودک بود که از بین جامعه مادران و کودکان 4 تا 6 سال مراجعه کننده به کلینیک آتیه، بر اساس نمره آنها در مقیاس ابزار مشاهده ای دلبستگی (واترز، 1987) انتخاب شد. پاسخ دهی کودکان به تنیدگی قبل و پس از مداخله به وسیله دستگاه ارزیابی پاسخ به تنیدگی (SRE) سنجیده شد. گروه نمونه به صورت تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش (14 زوج مادر – کودک در هر گروه) واگذار شدند. مداخله در برگیرنده 6 جلسه آموزش گروهی مادران و 6 جلسه بازی درمانی گروهی برای کودکان و پس از آن 4 جلسه روان درمانی برای هر زوج مادر – کودک بود. با توجه به نتایج به دست آمده از تحیل کوواریانس چندمتغیری، نمرات مرتبط با شاخص های درجه حرارت، رسانایی پوست، نرخ تنفس و ضربان قلب در ارزیابی های پیش آزمون و پس آزمون به لحاظ آماری در هیچ یک از شاخص های ذکر شده معنادار نمی باشد. لذا برای ایجاد تغییرات معنادار فیزیولوژیک به مداخلات طولانی تر و ابزار حساس تری نیاز است.