مقایسه تاثیر تمرینات ثبات مرکزی روی توپ سوئیسبال و TRX بر پایداری مرکزی و تعادل زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی- تحقیق کارآزمایی بالینی

هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی روی توپ و معلق بر پایداری ناحیه مرکزی بدن و تعادل ایستا و پویا و زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.

آزمودنی ها به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به گروه های تمرینات روی توپ به تعداد 11 نفر، تمرینات معلق به تعداد 11 نفر و کنترل به تعداد 10 نفر تقسیم شدند. گروه تمرینات روی توپ و گروه تمرینات معلق به مدت 8 هفته پروتکل تمرینی خود را انجام دادند، در این مدت گروه کنترل هیچ گونه تمرینی را تجربه نکرد. پایداری مرکزی بدن، تعادل ایستا و پویا به ترتیب توسط آزمون های میدانی معتبر پایداری مرکزی بدن، دستگاه تعادل سنج بایودکس قبل و بعد از مداخله تمرینی مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون تحلیل واریانس اندازه های مکرر (ANOVA) جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از تحقیق انجام شد (05/0≥P).

یافته های تحقیق نشان داد که میزان پایداری ناحیه مرکزی بدن، تعادل ایستا و پویا در گروه های تجربی از پیش آزمون به پس آزمون تفاوت معنی داری داشته است اما این تفاوت در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین بر اساس نتایج حاصل از مقایسه بین گروهی، بین میزان پایداری ناحیه مرکزی بدن، تعادل ایستا و پویا بین گروه های تجربی و کنترل اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0≥P) اما این اختلاف بین دو گروه تجربی، مشاهده نگردید.

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج حاصل از تحقیق حاضر، علی رغم وجود تفاوت در میانگین متغیرهای استقامتی پایداری مرکزی، هر دو پروتکل تمرینی در بهبود پایداری ناحیه مرکزی بدن، میزان تعادل ایستا و پویا زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، تاثیر مشابهی دارند. با توجه به اختلاف میانگین ها از پیش آزمون به پس آزمون، در صورتی که هر دو پروتکل تمرینی در مدت زمان طولانی-تری انجام شوند، ممکن است تمرینات معلق در بهبود پایداری ناحیه مرکزی موثرتر باشند و تمرینات روی توپ به دلیل ماهیت و شکل توپ در بهبود تعادل موثرتر باشند. در مطالعات آتی، لازم است که در تمرینات معلق به اصل آونگی و بردار مقاومت توجه شود.