نقش جریانات باد بر منشا غلظت گاز گلخانه ای دی اکسید کربن در مقیاس استانی

امروزه یکی از مهم ترین مشکلاتی که جهان با آن روبه رو شده افزایش تغییر آب و هوای جهانی به علت انتشار بیش از حد گازهای گلخانه ای می باشد. گاز دی اکسیدکربن به عنوان مهم ترین گاز گلخانه ای و اولین عامل در تغییر اقلیم شناخته شده است. عوامل مختلفی از جمله توپوگرافی، بارندگی، جریانات هوا و وجود باد از عوامل مهم در پخش، رقیق کردن و جابه جای گازهای گلخانه ای موجود در اتمسفر محسوب می شوند.

در مطالعه حاضر با استفاده از داده های سرعت باد ECMWF و داده های دی اکسید کربن ماهواره GOSAT به صورت تخصصی به بررسی نقش باد در پی بردن به منابع محلی یا منطقه ای انتشار گاز دی اکسید کربن و هم چنین پی بردن به منابع احتمالی انتشار این گاز در مقیاس استانی پرداخته شد.

  بیش ترین تجمع گاز گلخانه ای دی اکسید کربن در هر دو فصل سرد و گرم در منطقه جنوب و جنوب شرق ایران قرار دارد. البته گستره پراکندگی و غلظت بالاتر این گاز در فصل زمستان بیش تر از فصل تابستان است. نتایج نشان داد که به طور عمده در اکثر استان های ایران منابع محلی عامل افزایش انتشار غلظت گاز دی اکسید کربن موجود در جو در فصل زمستان می باشد.

بالا بودن غلظت گاز دی اکسید کربن در فصل زمستان می تواند نشان دهنده مصرف بیش تر سوخت های فسیلی برای گرمایش نسبت به فصل تابستان و عدم انجام فرایند فتوسنتز توسط گیاهان در فصل سرد باشد. در صورتی که در فصل تابستان مطابق با موقعیت جغرافیایی استان های مورد مطالعه نقش منابع منطقه ای در انتشار دی اکسید کربن بیش تر از منابع محلی می باشد.