بررسی رابطه به کارگیری انواع مکانیسم های دفاعی با اضطراب بیماری کرونا

شیوع بیماری کوید 19 پیامدهای مختلفی در سطح اقتصادی، اجتماعی و روانی دارد. از جمله پیامدهای روان شناختی این بیماری می توان به اضطراب اشاره کرد. برخی متغیرهای فردی از جمله مکانیسم های دفاعی در ایجاد اضطراب نقش مهمی دارند. بنابراین هدف از این پژوهش مطالعه تعیین و بررسی رابطه به کارگیری انواع مکانیسم های دفاعی با اضطراب بیماری کرونا بود.

این یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می باشد که در سال 1399 انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد 20 تا 80 ساله استان های جنوبی کشور بودند که به دلیل شیوع بالای کرونا در استان های جنوبی و دسترسی به نمونه های چهار استان جنوبی شامل؛  فارس، خوزستان، چهارمحال و بختیاری و اصفهان انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و بنا بر رضایت افراد برای همکاری بود. این روش با توجه به محدودیت های رفت و آمد به دلیل خطر کرونا انتخاب و پرسشنامه های اضطراب بیماری کرونا و مکانیسم های دفاعی اندرو، سینگ و باند به صورت مجازی و از طریق شبکه های اجتماعی تکمیل نمودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 

یافته ها نشان داد که میزان بالای اضطراب کرونا (در بعد جسمانی و روانی) با نمرات بالا در مکانیسم های دفاعی روان آزرده و رشد نایافته همبستگی مثبت دارد. هم چنین مکانیسم های دفاعی به میزان 58 درصد از اضطراب کرونا را پیش بینی نمودند. بر اساس ضرایب بتا از میان سه مکانیسم دفاعی بیشترین قدرت تاثیر مثبت و معنی داری به لحاظ آماری مرتبط با مکانیسم دفاعی رشد نایافته است (29=β) و کمترین تاثیر مکانیسم دفاعی روان آزرده  بوده است (21=β) و مکانیسم دفاعی رشد یافته به شیوه منفی (27-=β) قدرت پیش بینی داشته است.

نتیجه گیری:

 نتایج نشان می دهد که استفاده مناسب از مکانیسم های دفاعی، یکی از راه های حفظ بهداشت روانی است. در مقابله با هر بحرانی جدا از اقدامات بهداشتی، توجه به متغیرهای درون فردی به خصوص در حوزه سبک های دفاعی و مقابله ای افراد می تواند به تدوین پروتکل های درمانی کامل تر و بومی کمک نماید.