ارزیابی اثر گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات بر شدت مصرف انرژی در ایران (رویکرد استانی)

امروزه محدودیت ذخایر انرژی‌های فسیلی در کنار رشد روزافزون جمعیت، توجه به چگونگی مصرف انرژی را به امری ضروری تبدیل نموده است. در این راستا با توجه به گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در جهان و ایران، استفاده از قابلیت‌های این فناوری در کاهش مصرف و شدت انرژی می‌تواند یک راهکار موثر به حساب آید. بدین منظور در پژوهش حاضر  اثر گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات برشدت انرژی در استان‌های ایران در دوره زمانی 1395-1386 با استفاده از داده‌های تابلویی و با روش گشتاورهای تعمیم ‌یافته (GMM) مورد بررسی قرارگرفت. نتایج تحقیق اثر محدود کننده گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات برشدت انرژی در استان‌های کشور را (به‌صورت کلی) تایید نمود. اما باید توجه داشت که با تفکیک استان‌های کشور به استان‌های برخوردار و غیر برخوردار این اثرگذاری به‌صورت متفاوت ظاهر می‌شود. نتایج تحقیق نشان داد که این اثر در استان‌های غیربرخوردار مشاهده نمی‌شود که مسئله می‌تواند ریشه در ضریب نفوذ پایین‌تر فناوری اطلاعات و ارتباطات در این استان‌ها داشته باشد. همچنین نتایج حاکی از آن است که در استان‌های کشور متغیرهایی چون قیمت نسبی انرژی و درآمد سرانه حقیقی اثر منفی و معنادار و تعداد وسیله نقلیه، نرخ اشتغال و دمای هوا اثر مثبت و معناداری برشدت انرژی از خود نشان می‌دهند.