آزمون تغییرپذیری عوامل موثر در پیش بینی بازده سهام با استفاده از مدلهای میانگین گیری پویا (DMA)

در این تحقیق تلاش شده است با استفاده از مدل های میانگین گیری پویا و داده های ماهانه در بازه زمانی 1388:1 تا 1396:12 بازدهی سهام در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شود. در این راستا متغیرهای کلان و شاخص های بازارهای موازی به منظور پیش بینی بازده سهام مورد استفاده قرار گرفته است. نخست با برآورد مدل های رگرسیون بازگشتی، مدل های پارامتر متغیر-زمان (TVP)، مدل انتخابی پویا (DMS) و مدل میانگین گیری پویا (DMA) در نرم افزار متلب مشاهده گردید مدل DMS با 95/0 α= β= بر اساس معیارهای سنجش عملکرد پیش بینی  MAFE، MSFE و Log (PL)  از دقت پیش بینی بالاتری در مقایسه با سایر روش ها برخوردار است. همچنین بر اساس نتایج برآورد متغیر قیمت طلا (48 دوره)، نرخ ارز (36 دوره) و متغیر تورم (30 دوره) به ترتیب بالاترین و متغیرهای قیمت جهانی نفت و تولید ناخالص داخلی نیز به ترتیب با 28 و 2 تکرار کمترین تاثیر را بر بازدهی سهام داشته اند. نتایج مبین آن است که استفاده از مدل های پویا با در نظر گرفتن تغییرات زمانی پارامترها و تغییر در مدل، کارایی پیش بینی بازدهی سهام را افزایش می دهد.