ارکان اندیشه عرفانی ایمانوئل سودنبرگ

ایمانویل سودنبرگ(1688-1772)، عارف مسیحی پروتستان، توانسته بود در سایه درک حقایق شهودی از ظواهر عالم مادی گذر کند و به شهود حقایق عالم واقع نایل آید و از این طریق به ساحت معناشناختی وقایع عالم ظاهر دست یابد. اندیشه عرفانی ایمانویل سودنبرگ بر بنیاد سه اصل مهم شکل می گیرد. نخست اصل تناظر که رکن اصیل اندیشه عرفانی وی محسوب می شود، به گونه ای که حضور پنهان این نظریه در ذیل دیگر آرا وی نیز قابل ردگیری است. دومین رکن اندیشه عرفانی سودنبرگ در قالب ارایه تفسیری متفاوت از متن کتاب مقدس و با استفاده از مولفه های نمادشناسانه محقق می شود که در این راستا منجر به شکل گیری تفسیری تاویل گرایانه و نمادین از آیات کتاب مقدس می شود که درخور توجه اهل نظر و محققان است. وی در سومین رکن اندیشه عرفانی خود به تبیین دوره های مختلف بشریت و چگونگی ارتباط انسان با عوالم معنوی می پردازد که حکایت از آغازی بسیار نورانی، و انجامی همراه با غربت و فراق و امیدوار به رسیدن به روشنایی دارد.