تجارب دانشجو- معلمان از طرح جدید کارورزی در دانشگاه فرهنگیان تبریز: یک مطالعه پدیدارشناسی

هدف پژوهش حاضر مطالعه تجربیات دانشجو- معلمان از اجرای طرح جدید کارورزی در دانشگاه فرهنگیان تبریز بود.

جامعه آماری این پژوهش کیفی شامل دانشجو- معلمان دانشگاه فرهنگیان آذریایجان شرقی در سال تحصیلی 1396-1395بود. 17 نفر از دانشجو -معلمان از طریق نمونه گیری هدفمند از بین 1641 جهت مصاحبه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه سازمان یافته استفاده شد و تا زمان اشباع داده ها ادامه یافت. پس از ضبط مصاحبه، متن آن ها تهیه شد. سپس با استفاده از نرم افزار مکس کیودا (MAXQDA10) مضامین اصلی و مضامین فرعی استخراج گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش پیشنهادی اسمیت استفاده گردید.

یافته ها شامل 5 مضمون اصلی برداشت از کارورزی، ضرورت کارورزی، نقاط ضعف طرح جدید کارورزی، محاسن ثبت و ضبط کارورزی (فیلم و عکس)، نقش استاد راهنما در پایین بودن اثربخشی طرح می باشند. یافته ها نشان داد دانشجو- معلمان پس از گذراندن از دوره های کارورزی، نتوانسته اند آنگونه باید و شاید دانش خود را به صورت عملی در مدرسه و کلاس درس پیاده سازند. همچنین با توجه به اظهار نظر و نتیجه مصاحبه با دانشجو- معلمان، عدم همکاری عوامل مرتبط با برنامه های کارورزی، دقیق و عملی نبودن برنامه، حضور نامنظم استاد در جلسات کارورزی، عدم ارزیابی دقیق از جلسات کارورزی، کوتاهی در تلفیق نظریه با عمل و استفاده نکردن از معلمان و استادان خلاق و با انگیزه از مشکلات طرح جدید کارورزی بود.

بهبود طرح جدید کارورزی بستگی به میزان همکاری عوامل مرتبط با برنامه در حین اجرای طرح کارورزی دارد