بررسی خواص رئولوژی و زمان گیرش مخلوط های بتن خودتراکم توسط روش صفحه

زمان گیرش و تغلیظ پذیری مخلوط های بتن خود تراکم دو پارامتر بسیار مهم می باشند که در ساعات اولیه بتن ریزی حایز اهمیت هستند. برای تعیین این دو پارامتر روش هایی وجود دارد که دارای مزایا و معایب از جمله دقت پایین و یا هزینه بالای آزمایش می باشند. هدف از این تحقیق ارایه یک روش ارزان و در عین حال با دقت مناسب برای تعیین زمان گیرش و تغلیظ پذیری مخلوط های بتنی می باشد که این روش به نام روش صفحه معرفی شده است. روش مذکور شامل اندازه گیری تغییرات وزن یک صفحه زبر، در بازه زمانی انجام آزمایش می باشد که درون مصالح برپایه سیمان قرار می گیرد. جهت اعتبارسنجی روش صفحه، چندین نوع مخلوط بتن خودتراکم حاوی افزودنی های سرباره و دوده سیلیس در آزمایشگاه ساخته شده و نتایج زمان گیرش دستگاه صفحه با نتایج بدست آمده از روش استاندارد مقاومت در برابر نفوذ مقایسه شده است. علاوه بر انجام آزمایش صفحه، در این تحقیق سعی شد با اندازه گیری تغییرات دمای مخلوط ها، تاثیر پدیده های متفاوتی که در حالت تازه رخ می دهند، تشریح گردد. با توجه به آزمایش های انجام شده، نتایج تغلیظ پذیری دستگاه صفحه با دستگاه ریومتر مقایسه شد. اختلاف نتایج برای مخلوط های مورد آزمایش، از حداقل %71/3 تا حداکثر %74/10 نسبت به نتایج ریومتر بدست آمد. همچنین اختلاف زمان گیرش بدست آمده از روش صفحه نسبت به روش مقاومت در برابر نفوذ حداکثر برابر 9% بود. این نتایج نشان از دقت قابل قبول این روش در تعیین زمان گیرش و تغلیظ پذیری دارد و جهت تعیین این پارامترها پیشنهاد می شود.