اثر بخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر افزایش هوش هیجانی و سبک های مقابله ای کارکنان کلانتری های تهران بزرگ

هوش هیجانی و سبک های مقابله ای متغیرهایی هستند که در ایجاد رضایت شغلی و افزایش بهره وری نیروی پلیس اثرگذار هستند و خود این متغیرها تحت تاثیر عوامل دیگری هستند. این پژوهش باهدف سنجش اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی برافزایش هوش هیجانی و سبک های مقابله ای کارکنان کلانتری های تهران بزرگ صورت پذیرفت.

این پژوهش برحسب هدف کاربردی و ازلحاظ روش نیمه آزمایشی (به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه کارکنان کلانتری شهر تهران مشتمل بر 2000 نفر که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 70 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 35 نفری آزمایشی و کنترل گمارش شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن (1988) و سبک های مقابله ای اندلر و پارکر (1995) بودند. گروه آزمایش تحت آموزش مهارت های ارتباطی (مربوط به بسته آموزشی مهارت های زندگی) به صورت 12 جلسه هفتگی (هر جلسه 60 دقیقه) قرار گرفتند. بعد از اتمام دوره به منظور سنجش میزان تغییر متغیر وابسته (سبک های مقابله ای و هوش هیجانی)، مجددا آزمون مذکور به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی (شامل جدول و نمودار فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کوواریانس چند راهه مانکوا (MANCOVA) با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند.

یافته ها

نتایج تحلیل داده ها فرضیه های پژوهش را تایید می کند و نشان می دهد که آموزش مهارت های ارتباطی موجب افزایش نمرات هوش هیجانی، افزایش راهبرد مقابله ای هیجان مثبت و مسئله مدار و کاهش نمرات راهبرد مقابله ای هیجان منفی گردیده است.