بررسی علل کوچ طایفه رشوند به قزوین و پیامدهای آن در عصر صفویه

از دوره صفویه جابجایی و کوچ اجباری ایلات و عشایر یکی از سیاست های دولت ها برای برقراری امنیت و کنترل نیروهای اجتماعی مرکزگریز بوده است. یکی از مقاطع حساس در تاریخ ایران عصر صفوی، جابجایی طوایف کرد به نواحی مختلف قلمرو این حکومت بوده است. در راستای این حرکت طایفه کرد «رشوند» نیز ابتدا به خراسان و سپس به قزوین و نواحی پیرامون آن کوچ داده شدند. استقرار این طایفه کرد در نواحی یاد شده پیامدهایی برای آنها و دولت مرکزی داشت که در این نوشتار ضمن بررسی این پیامدها، به واکاوای علل و انگیزه های سیاسی، نظامی و اقتصادی کوچ رشوندها نیز پرداخته می شود. این مقاله با روش توصیفی  تحلیلی و با اتکا به منابع اسنادی شامل اسناد منتشر شده، اسناد منتشر نشده و منابع کتابخانه ای، به واکاوی موضوع می پردازد.یافته های پژوهش نشان می دهد کوچ طایفه رشوند به نواحی قزوین و اطراف آن به دلایل مختلف نظامی، سیاسی و اقتصادی صورت گرفته و مهم ترین پیامد جابجایی اجباری این طایفه، برخورداری از موقعیت اقتصادی مناسب و کسب مقامات مهم نظامی و القاب بوده است.