تبیین سندرم روده تحریک‏پذیر در طب ایرانی: مطالعه مروری

سندرم روده تحریک‏ پذیر شایع‏ترین اختلال عملکردی روده است که با درد عودکننده شکم و با تغییر در شکل یا تعداد موارد دفع همراه است. اثربخشی طب سنتی و مکمل در بهبود علایم سندرم روده تحریک‏پذیر گزارش شده است. به‏منظور استفاده از توصیه‏های مرتبط با سبک زندگی و درمان‏های طب ایرانی، لازم است واژه‏های متناظر بیماری در طب ایرانی یافت شوند. هدف از این مطالعه، یافتن واژه‏های متناظر سندرم روده تحریک‏پذیر در طب ایرانی است.

مواد و روش‏ها:

علایم اصلی سندرم روده تحریک‏پذیر در منابع طب ایرانی جست‏وجو و نزدیک‏ترین بیماری‏ها، فیش‏برداری و موارد مشترک انتخاب شدند. سپس اسباب این بیماری‏ها لیست شده و از نظر تطابق با معیارهای ROME IV بررسی شدند. همچنین سندرم روده تحریک‏پذیر با کلیدواژه‏های مرتبط با طب ایرانی در پایگاه‏های اطلاعاتی جست‏وجو شدند. تمام مراحل با نظارت 5 متخصص طب ایرانی با سابقه مطالعه در سندرم روده تحریک‏پذیر و 3 متخصص گوارش انجام شد.

یافته‏ ها:

مغص و قولنج دو بیماری هستند که با داشتن علامت درد شکمی و تغییر وضعیت دفع، بیشترین مشابهت را با سندرم روده تحریک‏پذیر دارند. مغص با یا بدون اسهال و قولنج با یبوست همراه است. برخی از اسباب مغص و قولنج به‏دلیل غیرعملکردی‏بودن و عدم تطابق با ROME IV، حذف شدند.

نتیجه‏ گیری:

بررسی تعاریف زیرگروه‏های سندرم روده تحریک‏پذیر (IBS)، نشان می‏دهد، نوع با علامت غالب اسهال (IBS-D) بیشتر با مغص، و نوع با علامت غالب یبوست (IBS-C) بیشتر با قولنج مرتبط هستند. برای بررسی ارتباط انواع زیرگروه‏های سندرم روده تحریک‏پذیر با یافته‏های این مقاله، مطالعات تکمیلی مقطعی (Cross sectional) توصیه می‏شود.