بدست آوردن بهینه ترین Mstage برای مدل سازی تونل های مکانیزه در Plaxis

در اثر حفاری تونلها و فضاهای زیرزمینی در داخل خاک، چه به صورت سنتی و چه به صورت مکانیزه و با استفاده از ماشین حفاری پیشرفته، شرایط تنش در زمین تغییر میکند که الزاما تغییر شکلهایی را به همراه خواهد داشت. به این ترتیب که تاج تونل بر اثر حفاری، نشست کرده که ممکن است نهایتا به نشست سطح زمین منجر شود و یا در تونل و دهانه آن ریزش هایی صورت گیرد. البته میزان نشست سطح زمین در روش های پیشرفته حفاری به مراتب بسیار کمتر از روش های سنتی خواهد بود. این در حالیست که مدلسازی عددی صحیح و دقیق حفاری مکانیزه بوسیله TBM بسیار پیچیده تر میباشد. به همین دلیل در این تحقیق با استفاده از روش عددی اجزاء محدود و نرم افزار Plaxis و در نظر گرفتن مدل رفتاری Soil Hardening به بررسی وضعیت نشست سطح زمین در تونلهای حفاری شده بوسیله TBM و همچنین تعیین Mstage مورد نیاز برای مدلسازی تونل در حفاری مکانیزه پرداخته میشود. بدین صورت که ابتدا مدلهایی بصورت NATM در Plaxis با گامهای 9 متری مدلسازی و نشست آنها با نشست رابطه تحلیلی قیاس شده و در ادامه رابطهای به منظور تخمین بهترین Mstage برای مدلسازی حفاری مکانیزه در نرم افزار Plaxis ارایه شده است.