بررسی اثر زمان و سرعت مخلوط کردن بر خواص رئولوژی بتن خودتراکم

ترکیبات و ساختار مخلوط های بتن خودتراکم سبب می شود که تولید آنها نسبت به مخلوط های بتن معمولی به انرژی بیشتری نیاز داشته باشد. این میزان انرژی بیشتر که صرف ایجاد یکنواختی و همگنی ترکیبات تشکیل دهنده این نوع مخلوط ها می گردد، سبب می شود که میزان تولید آنها نسبت به مخلوط های معمولی با محدودیت روبرو باشد که به لحاظ زمانی و اقتصادی، فاکتور مهم و تاثیر گذاری است. هدف این پژوهش مطالعه و بررسی زمان و سرعت مخلوط کردن(انرژی مخلوط کردن) در مخلوط های بتن خودتراکم و تاثیر این دو شاخصه مهم بر خواص ریولوژی آنها می باشد. به همین منظور چند نسبت مخلوط از بتن خودتراکم شامل نوع اول بتن خودتراکم پودری و نوع دوم بتن خودتراکم حاوی ماده اصلاح کننده روانگروی (VMA) ساخته شد. هر کدام از نسبت ها در سه زمان مخلوط کردن 3، 8 و 11 دقیقه و هرکدام در دو سرعت مخلوط کردن 20 و 40 دور بر دقیقه مخلوط شدند. نتایج نشان داد که در هر دسته از مخلوط ها، با افزایش زمان مخلوط کردن تا حد مشخصی که زمان تثبیت نامیده می شود (کوتاه ترین زمان مخلوط کردن که در این تحقیق 8 دقیقه است)، کارایی بتن افزایش یافته و با افزایش زمان مخلوط کردن تا 11 دقیقه 6 درصد کاهش می یابد. آزمایش های ریولوژی نیز این نتیجه را تایید می کنند به طوری که کمترین مقدار تنش جاری استاتیک نیز در زمان مخلوط کردن 8 دقیقه به دست آمد و با افزایش زمان مخلوط کردن تا 11 دقیقه، مقدار این پارامتر تا 42 درصد افزایش یافت.