ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با نانو مواد (اکسید روی و اکسید سیلیسیم)
خرابی رطوبتی یکی از متداولترین خرابیها در مخلوطهای آسفالتی است که در نتیجهی تاثیر رطوبت بر روی پیوستگی قیر و چسبندگی قیر-سنگدانه است. روش های متفاوتی برای بهبود چسبندگی و کاهش خرابی رطوبتی در مخلوطهای آسفالتی وجود دارد. یکی از متداولترین روشهای کاهش خرابی رطوبتی استفاده از اصلاح قیر با افزودنی مناسب است. در این پژوهش، تاثیر دو نوع نانوماده (نانواکسیدسیلیسیم و نانواکسیدروی) در دو درصد مختلف، دو نوع سنگدانه (گرانیت و سنگآهک) و یک نوع قیر پایه مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی تاثیر نانوموادبر کاهش خرابی رطوبتی مخلوطهای آسفالتی از بارگذاری کشش غیرمستقیم سیکلی در شرایط خشک و مرطوب و روش انرژی آزاد سطحی استفاده شده است. شاخص حساسیت رطوبتی،درصد عریان شدگی سطح سنگدانه ها در سیکل های بارگذاری را با استفاده از نتایج انرژی آزاد سطحی و بارگذاری کشش غیرمستقیم، بر اساس نتایج آزمایشهای مکانیکی و ترمودینامیکی به دست آمده است. نتایج آزمایش مکانیکی مورد استفاده در این پژوهش نشان میدهد که نانومواد به صورت چشمگیری مقاومت مخلوطهای آسفالتی را در مقایسه با نمونه های کنترل بهبود داده است. نتایج روش انرژی آزاد سطحی نشان میدهد که نانومواد انرژی آزاد پیوستگی را افزایش میدهند. این موضوع باعث میشود احتمال گسیختگی در غشای قیری کاهش یابد. همچنین، نانومواد جزء بازی و اسیدی انرژی آزاد سطحی را به ترتیب افزایش و کاهش دادهاند که باعث بهبود چسبندگی قیر با سنگدانه های اسیدی که مستعد خرابی رطوبتی هستند، میشود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.