اثرکوتاه مدت کاربرد بیوچار لجن فاضلاب برقابلیت استفاده و جزءبندی سرب در خاک آهکی آلوده

اخیرا برای کاهش سمیت فلزات سنگین، استفاده از بیوچارها به دلیل پایداری بیشتر نسبت به ماده اولیه آن، مورد توجه قرار گرفته است. مدیریت لجن فاضلاب به عنوان یک ماده آلی موثر در کشاورزی و همچنین حاوی مواد آلاینده از جمله فلزات سنگین، یکی از چالش های محققین در این زمینه است. تبدیل لجن فاضلاب به بیوچار یکی از روش هایی است که می تواند این ماده را به محصولی مفید در کشاورزی تبدیل کند. فلزات سنگین به شکل های مختلف در لجن فاضلاب وجود دارد که تا حد زیادی قابلیت زیست فراهمی آن ها را تعیین می کند. تبدیل آن به بیوچار می تواند زیست فراهمی فلزات سنگین را تغییر دهد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر لجن فاضلاب و بیوچارهای[H1]  آن بر قابلیت استفاده و جزء بندی سرب در خاک آهکی آلوده (افزودن100 میلی گرم بر کیلوگرم سرب محلول به خاک و دو هفته انکوباسیون) بود. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. [H2]  بعد از یک هفته انکوباسیون قابلیت هدایت الکتریکی، اسیدیته، سرب محلول و قابل استفاده، همچنین اجزا سرب با روش تسیر در تیمارها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد که قابلیت هدایت الکتریکی خاک در همه تیمارها نسبت به شاهد افزایش داشت. اسیدیته در تیمار لجن فاضلاب، کاهش (3/1تا5/5 درصد) و در تیمار بیوچارها در هر دو دما [H3] افزایش یافت. بیشترین افزایش در تیمار 4% بیوچار 600 (97/5 %) مشاهده شد. مقدار کل سرب در همه تیمارها افزایش، غلظت سرب قابل استفاده در تیمار لجن فاضلاب افزایش (2/8 %در تیمار 4%) و در تیمار بیوچارها کاهش (6/7 % در تیمار 4%بیوچار 600) یافت. کاربرد بیوچار در مقایسه با لجن فاضلاب باعث تغییر در جزءبندی سرب از حالت زیست فراهم به شکل های پایدارتر شد. بیشترین افزایش مقدار سرب نسبت به شاهد در جزء پیوند شده با ماده آلی (36/43% تا 4/80 %) مشاهده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بیوچارها به دلیل افزایش اسیدیته، افزایش سطح ویژه یا تغییر در گروه های عاملی سطحی باعث توزیع مجدد جزبندی و کاهش قابلیت استفاده سرب در خاک شوند.  [H1] توضیح دهید در چه حرارت هایی تهیه شد.  [H2] تیمارها را بنویسید  [H3] کدام دما ها؟