بررسی اثر مقاومت، زمان و مقدار فشار آب و جهت بتن‎ ریزی بر نفوذپذیری بتن

به دلیل نفوذ عوامل مخرب به داخل بتن و کاهش پایایی آن، اطلاع از میزان نفوذپذیری بتن بسیار مهم می باشد. در آیین‎ نامه‎ ها، نفوذپذیری بر اساس فشار و زمان مشخصی انجام می‎شود. درصورتی که مقدار فشار و مدت اعمال آن از عوامل مهم نفوذپذیری می‎باشند. لذا، اثر مقدار فشار، مدت اعمال آن و جهت بتن‎ریزی بر نفوذپذیری نمونه ‎های مکعبی بتنی ساخته شده با استفاده از سنگدانه‎ های خشک و نسبت‎ های آب به سیمان پرتلند تیپ 2 برابر با 4/0، 5/0 و 6/0 در سنین 7، 28 و 91 روز با استفاده از روش”محفظه استوانه‎ای“بررسی شده است. همچنین روش”پیچش“برای تعیین مقاومت نمونه‎ ها بکاررفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد رابطه خطی بین تنش برشی حاصل از پیچش و مقاومت فشاری وجود داشته و نفوذپذیری در جهت بتن ریزی کمتر از جهت عمود بر آن بوده و مقدار توان به دست آمده در تقریب رابطه بین حجم و عمق نفوذ با مقدار فشار، صرف‎نظر از نسبت آب به سیمان، در یک سن و جهت مشخص تقریبا ثابت است. این موضوع در تقریب رابطه بین حجم و عمق نفوذ با مدت اعمال فشار با استفاده از تابع توانی مشاهده نگردید. رابطه معکوسی بین مقاومت فشاری و نفوذپذیری نمونه‎ ها نیز مشاهده گردید. همچنین رابطه بین عمق و حجم نفوذ با استفاده از تابع خطی با دقت بسیار بالایی تقریب زده شد. اعداد رینولدز محاسبه شده نیز نشان‎دهنده جریان لایه‎ای نفوذ آب در نمونه‎ های بتنی است.