مقایسه تاثیر تمرین هوازی و متیل فنیدیت بر شاخص‎های آنتی اکسیدانی بافت کبد رت‎های ویستار نر مبتلا به کاستی توجه/بیش فعالی

تحقیقات نشان داده است که فعالیت بدنی به ویژه تمرینات هوازی نقش حمایتی در برابر آسیبهای اکسایشی کبدی کاهش التهاب، صدمات و فیبروز کبدی دارد و مروری بر برخی مطالعات بیانگر اثرات مخرب متیل فنیدیت بر روی برخی از اعضای بدن است؛ بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تمرین هوازی و متیل فنیدیت بر شاخص های آنتی اکسیدانی بافت کبد رت های ویستار نر مبتلا به کاستی توجه/بیش فعالی می باشد.

روش تحقیق از نوع آزمایشگاهی بود. 36 سر موش‌ صحرایی نر نژاد ویستار بیش فعال با میانگین و انحراف معیار وزنی 32/7±23/186 به 3 گروه 9 تایی، تمرین هوازی، مصرف متیل فنیدیت، تمرین هوازی+ مصرف متیل فنیدیت و یک گروه 9 تایی کنترل تقسیم شدند. گروه های آزمایش به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته و 60 دقیقه در روز به تمرین پرداختند از آزمون‌ تحلیل واریانس یک راهه جهت تجزیه و تحلیل داه‌ها استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز گروه کنترل نسبت به دیگر گروه‌ها (ADHD بدون تمرین و بدون مصرف متیل فنیدیت، ADHD + تمرین هوازی، ADHD + مصرف متیل فنیدیت، ADHD + متیل مصرف فنیدیت+ تمرین هوازی) تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0≥ P). همچنین بین آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز گروه ADHD بدون تمرین هوازی و بدون مصرف متیل فنیدیت نسبت به دیگر گروه ها (کنترل، ADHD + تمرین هوازی، ADHD + مصرف متیل فنیدیت، ADHD + مصرف متیل فنیدیت+ تمرین هوازی) تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0≥ P). ولی بین آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز گروه + ADHD تمرینات هوازی با گروه ADHD +مصرف متیل فنیدیت و همچنین با گروه + ADHD مصرف متیل فنیدیت + تمرینات هوازی تفاوت معنی داری وجود نداشت (01/0≤p).

به نظر می رسد که تمرینات هوازی می‌تواند جایگزین مصرف متیل فنیدیت در ارتباط با آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در رت های نر ویستار دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی باشد.